فولاد ۱٫۵۷۱۴ فولادی است که مقاومت به حرارت داشته و در خانواده فولاد های سمانتاسیون می باشد. فولاد سمانتاسیون ۵۷۱۴ واجد سختکاری سطحی و مقاومت بالا در برابر سایش، لهیدگی، بار های شدید و… می باشد. این فولاد تشکیل شده از عنصر کربن، عنصر سیلیسیم، عنصر منگنز، عناصر کروم و نیکل است. اصلی ترین ویژگی و شاخصه ی فولاد ۱٫۵۷۱۴ داشتن مقاومت به سختی و حرارت به سبب وجود عنصر نیکل در مقدار بالا می باشد.
میلگرد سمانته
میلگرد سمانته تحت عملیات حرارتی کربن دهی تولید می شود. همتانطور که مطلع هستید در ساختار میلگردهای سمانته، مقدار کمی کربن حضور دارد به همین خاطر پس از عملیات سخت کاری، به سختی بالایی دست پیدا نمی کنیم. به منظور جبران میزان سختی میلگردهای سمانته، سطح آنها را پرکربن می کنند تا سطحی سخت حاصل شود ولی درون یا مغز میلگرد سمانته همچنان نرم باقی می ماند.
مشخصات فولاد ۵۷۱۴
فولاد سمانته ۱٫۵۷۱۴ با نام ۱۵NiCr13 نیز شناخته شده است. این فولاد آلیاژی کم کربن مخصوص سمانتاسیون است. همچنین به صورت گسترده ای برای قطعات هسته ای با مقاومت بالا مورد استفاده می باشد. فولاد ۱٫۵۷۱۴ یک فولاد سمانته سخت کننده مورد کم کربن است که دارای حداقل ۰٫۶ درصد عنصر کروم و ۰٫۸ درصد عنصر نیکل می باشد. این وضوع سبب سختی پذیری متوسط رو به پایین و با مقاومت هسته ای خوب است. از سوی دیگر با ضخامت حدود ۵۰ میل قابلیت تراشکاری خوبی در آنیل دارد. در مجموع در شرایط آهنگری با حداکثر سختی به بازار عرضه می شود.
- سختی‌پذیری بالا بعد از عملیات حرارتی
- قابلیت ماشین‌کاری خوب قبل از سختکاری
- مقاومت مناسب در برابر تنش‌های مکانیکی بالا
- چقرمگی و مقاومت به ضربه بسیار خوب در مرکز یا مغز قطعه
- مقاومت به سایش سطحی بالابعد از عملیات سمانتاسیون
فولاد ۱٫۵۷۱۴ دارای ترکیب شیمیایی شامل ۰٫۱۹ درصد کربن، ۰٫۴ درصد سیلیسیم، ۰٫۹ درصد منگنز، ۰٫۶ تا ۱ درصد کروم و حدود ۱ درصد نیکل می باشد. همچنین مقادیر ناچیزی عناصر فسفر و گوگرد دارد. این محصول با توجه به دارا بودن نیکل از خاصیت مقاومت به حرارت خوبی برخوردار می‌باشد.
- ساخت چرخ دنده ها
- ساخت پیچ ها
- ساخت پین ها
- ساخت شفت ها ومحورها
- ساخت قطعات ماشین آلات صنعتی
- ساخت شفت‌های انتقال نیرو میل‌لنگ
- ساخت قطعات محرک خودرو
- ساخت یاتاقان‌ها و قطعات دوار
- ساخت قطعات مقاوم به سایش در تجهیزات صنعتی
سمانتاسیون: قطعه در محیطی با کربن بالا مثل گاز یا پودر کربن حرارت می گیرد تا سطح آن مملو و غنی از کربن گردد.
آستنیته کردن: گرم کردن فولاد تا دمای ۸۵۰ تا ۸۸۰ درجه.
کوئنچ کردن: قطعه در روغن یا آب سرد می‌شود تا سختی سطحی ایجاد شود.
تمپر کردن: در دمای ۱۸۰ تا ۲۲۰ درجه حرارت داده می‌شود تا قابلیت چقرمگی افزایش یابد.
