فولاد ابزاری گرمکار همان گونه که از نامش مشخص است قابلیت تحمل سایش و فشار در دمای بالا را دارد. این گروه از فولاد ها به دو دسته تقسیم می شوند که عنصر اصلی گروه اول مولیبدن و عنصر اصلی گروه دوم تنگستن است. همچنین عناصر کروم، مولیبدن و وانادیوم را می توان از اصلی ترین عناصر موجود در فولاد گرمکار دانست. فولادهای گرمکار مقاومتی بالا نسبت به سایش دارند و وقتی که در دمای بالا قرار می گیرند هیچ نوع تغییر شکل یا نرم شدنی نخواهند داشت.
داشتن میزان زیاد عنصر کروم سبب می شود تا در دمای بالا نیز به اکسایش مقاوم باشند. فولاد ۲۳۴۴ یکی از فولاد های این دسته است که در تجهیزات اکستروژن داغ استفاده می شود. از خواص مناسب این فولاد می توان، مقاومت به ضربه خوب را بیان کرد. فولاد ۱٫۲۳۶۵ یکی دیگر از فولادهای این دسته می باشد که در قالب های پرس کاربرد دارد. این فولاد مقاومت مطلوبی به ضربه نیز دارد. فولاد ۱٫۲۳۶۷ سومین فولاد این دسته است که تفاوت ناچیزی با فولاد ۱٫۲۳۶۵ در میزان عنصر کروم موجود در آنها دارد.
قابلیت های فولاد ابزار گرمکار
فولادهای ابزاری گرمکار گروهی از فولادهای ابزاری هستند که به منظور استفاده و کاربرد در دماهای بالا طراحی و ساخته شده اند. بر مبنای استاندارد ISO 4957 دمای سطح قالب یا ابزار بالاتر از ۲۰۰ درجه سلسیوس برای کاربردهای این فولادها است. به طور کلی فولادهای ابزاری گرمکار، قادر به مقاومت در برابر سایش تا ۵۴۰ درجه سانتیگراد و گرما که در واحدهای تولیدی غالب هستند. این فولادها فرآیند هایی مانند شکل دهی، برشکاری و پانچ کردن فلزات در دماهای بالا از ۴۸۰ تا ۷۶۰ درجه را انجام می دهند.
در ادامه بخوانید؛ فولاد ابزار گرمکار ۱٫۲۳۴۳ ، ۱٫۲۷۱۴ و ۱٫۲۵۶۷
قابلیت های فولاد ابزار گرمکار
همه فولادهای ابزاری و فولادهای قالب باید به منظور رسیدن به ویژگی ها و خواص بهینه همچون سختی، استحکام، چقرمگی و مقاومت به سایش تحت عملیات حرارتی قرار گیرند. معمولاً تمام فولادهای ابزاری تحت عملیات سختکاری و تمپر قرار می‌گیرند.
مناسب ترین روش عملیات حرارتی فولادهای ابزاری گرمکار تحت خلأ می باشد. در این عملیات به منظور کوئنچ کردن قطعات از گاز فشرده استفاده می‌شود. استفاده از این نوع عملیات حرارتی مزیت های فراوانی از جمله عدم دکربوره شدن سطح قطعات عدم اکسید شدن سطح قطعات به منظور حفظ کیفیت سطح پس از عملیات، حفظ یکنواختی ابعاد در دمای بالا و اعوجاج کم قطعات پس از عملیات حرارتی، قابلیت تعریف و کنترل روند تغییر دما که سبب تکرارپذیری نتایج می‌شود را دارد.
قابلیت مستندسازی گراف‌های دمایی و فشار دستگاه در هنگام خلأ و کوئنچ اتوماسیون کامل فرایند عملیات حرارتی هر سیکل عملیات حرارتی شامل حرارت دادن تا دمای آستنیته یعنی ۱۰۸۰ تا ۱۰۲۰ درجه با سرعت معین و طی چند مرحله، نگهداری به مدت زمان کافی در این دما و سپس به سرعت خنک کردن قطعه برای افزایش سختی می باشد.