فولاد ابزاری سردکار ۱٫۲۳۷۹

با کاهش دمای لازم برای تشکیل مارتنزیت عنصر کروم، قابلیت سختی پذیری را زیاد کرده و باعث می شود خواص عملیات حرارتی را بهبود یابد؛ و نیز استحکام در برابر ضربه را کم می کند. عنصر کربن مهمترین عنصر برای بیشتر فولادها می باشد و بیشترین تأثیر را بر خواص آن ها نیز دارد. تأثیر عنصر منگنز اکسید زدایی می باشد. این عنصر با گوگرد ترکیب شده و سولفید منگنز تشکیل می‌دهد که اثر نامطلوب سولفید آهن را کم می کند. برای فولادهای خوش تراش این اتفاق  دارای اهمیت است چون خطر شکستن در دمای بالا را کاهش می دهد.

عنصر وانادیوم که عنصر اولیه می باشد، همچون کروم یک عنصر تشکیل دهنده قوی کاربید بوده، در نتیجه سبب افزایش مقاومت در برابر سایش و استحکام در دمای بالا خواهد شد. می دانیم که در فولادهای ساختمانی، عنصر نیکل باعث افزایش استحکام ضربه می شود. نیکل باعث کاهش تغییر شکل فلز می شود همچنین در دماهای منفی به فولادهای قابل عملیات حرارتی، فولادهای سخت شونده و فولادهایی که برای دماهای پایین در نظر گرفته شده اند اضافه می شود تا خواص چقرمگی آن ها افزایش پیدا کند. 

مولیبدن اغلب به همراه سایر عناصر به فلز اضافه شده و سختی‌پذیری را بهتر می کند همچنین استحکام در دمای بالا را افزایش خواهد داد. عنصر مس فقط به بعضی از گریدهای فولاد افزوده می شود، به این دلیل که باعث ایجاد لایه اکسیدی شده و نفوذ در مرز دانه، در عملیات شکل دهی گرم حساسیت سطحی زیادی را ایجاد می نماید. آلومینیوم به دلیل آنکه قوی ترین و پرکاربردترین عامل اکسید زدایی است؛ بر میزان فرسودگی تأثیر مطلوبی دارد و تشکیل ساختار ریز دانه را هنگامی که در مقادیر کم اضافه شود، تقویت می‌ نماید.