در گذشته شمشیرسازان از سنگ آهن به عنوان فلز اولیه برای ساخت شمشیر استفاده می کردند. از آنجایی که برای ذوب آن به گرمای شدید نیاز است، آهنگران از ذغال سنگ استفاده کردند که همراه خود عنصر کربن را به فلز مذاب وارد کرد. د نتیجه تولید آلیاژ جدیدی از آهن آغاز شد و فولاد کربنی به وجود آمد.
اعتقاد بر این است که اولین نمونه های فولاد کربنی به صورت اتفاقی ایجاد شده است. در آن زمان آهنگران نمی توانستند سلاح های با کیفیتی تولید کنند. آنها دریافتند که میزان کربن بالا، دلیل شکنندگی فولاد است. اما فناوری خاصی برای کنترل میزان کربن وجود نداشت و در بهترین حالت، تولیدات در سطح آزمون و خطا بود.
آهنگران چگونه توانستند میزان کربن را کاهش دهند
در حدود قرن سوم، فلزسازان نواحی هند و سریلانکای امروزی، تولید فولاد ووتز را کامل کردند. این فلزسازان از فرآیندی به نام جوشکاری الگو استفاده می کردند ( عمل تشکیل یک تیغه با استفاده از چندین تکه فلز با ترکیبات مختلف) و در قرن های بعد نیز روش تولید فولاد کربنی تقریباً ثابت ماند. آهنگران با روش های مختلفی برای کاهش میزان کربن موجود در فلز تلاش کردند که تا زمان اختراع کوره پودینگ در سال ۱۷۸۴ موفقیت چندانی نداشتند.
فرآیند بسمر
کوره های پودینگ کوره های بزرگی برای ذوب آهن بودند که با هم زدن آهن مذاب، اکسیژن را به فرآیند وارد می کردند. وارد شدن اکسیژن باعث شد کربن و اکسیژن ترکیب شده و طی فرآیندی فولاد کم کربن تولید شود. اما کوره های پودینگ به سوخت و کار زیادی نیاز داشتند که باعث عدم رشد تولید فولاد شد. این روند تا سال ۱۸۵۶ که هنری بسمر فرآیندی جدید به نام فرآیند بسمر را معرفی کرد ادامه یافت.
با سپاس فراوان از همراهی شما عزیزان!