فولاد کربنی یا فولاد ابزار کربنی گروهی از فولادها هستند که اصلی‌ترین عنصر آلیاژی آن ها کربن باشد. عنصرهایی همچون منگنز و سیلیسیم در فولاد کربنی به مقدار کمی حضور دارند. این عناصر فقط به منظور اکسیژن زدایی اضافه می شوند. عنصر کربن نقشی اساسی در افزایش استحکام دارند که این استحکام بیشتر به میزان کربن موجود در آلیاژ وابسته است.
فولاد کربنی به سه دسته تقسیم می شود؛
- میزان کربن پایین تر از ۰٫۲ درصد
- میزان کربن بین ۰٫۲ تا ۰٫۵ درصد
- میزان کربن بالاتر از ۰٫۵ درصد
لازم به ذکر است که، فولادهای کم کربن به علت ویژگی و خاصیت هدایت مغناطیسی کاربرد زیادی در صنعت برق دارند. فولاد کربنی همچنین کاربرد گسترده ای در صنعت دارد. این فولاد معمولاً در حالت آنیل و یا نرمالیزه استفاده می شود ولی در موارد خاص در حالت سخت کاری و تمپر شده هم به کار گرفته می شود.
فولاد St52، فولاد منگنز کم‌کربن
گروهی از فولادهای کم‌کربن آلیاژی هستند که در کاربرد صنعتی در گروه فولادهای ساختمانی قرار می گیرد. فولاد St52 طبق استاندارد DIN 17006 تولید می‌شود.
عنصر کربن
عنصر کربن دراشکال مختلفی وجود دارد که استفاده‌های گوناگونی از آن می‌شود. عنصر کربن، عنصر ششم جدول تناوبی مندلیف است و با نماد C شناخته می شود. پس از اینکه صنعتگران متوجه شدند که کربن استفاده ها و کاربردهای مختلفی داراست، کم کم آن را وارد صنعت کردند. تا از مزایای بیشمار آن بهره مند شوند. با پیشرفت صنعت و گسترش استفاده از آهن، نیازها گسترده شد. گاهی افراد قطعه‌ای بسیار سخت‌تر و مقاوم‌تر از آهن نیاز داشتند.
ترکیب آهن و کربن
بعد از سال‌ها تلاش، دانشمندان توانستند با ترکیب عناصر آهن و کربن، آلیاژی سخت به نام فولاد تولید کنند. امروزه فولاد پر کاربردترین و پر مصرف‌ترین ماده صنعتی پس از نفت خام به شمار می آید. با افزایش درصد کربن در فولادها، امکان سخت کاری و افزایش استحکام آن نیز از روش های عملیات حرارتی افزایش می‌یابد، که این عملیات سبب کاهش شکل‌پذیری آن نیز می‌شود.